Kingfisher, broszka

Jestem ewidentnie zakręcona na punkcie ptactwa, bo gdy Royal Stone ogłosił pierwszą inspirację tegorocznego konkursu na kalendarz 2020, to nie mogłam się oprzeć. Musiałam uszyć zimorodka, chociaż czułam, że będzie ich w albumie konkursowym całe stado i nie będę ani trochę oryginalna.

Niech na moją obronę przemawia fakt, że oczami wyobraźni od razu zobaczyłam puchatego ptaszka w klapie mojego płaszcza. Druga okoliczność jest taka, że w tym roku jest relatywnie mało czasu na wykonanie pracy konkursowej. W moim przypadku wyklucza to duże formy. Dlatego jeśli jakiś temat jeszcze przypadnie mi do gustu równie mocno co "Zimorodek", z pewnością będzie to broszka. 

Chcąc jednak dodać mojej interpretacji tego sympatycznego zwierza odrobiny indywidualizmu, sięgnęłam po puchate sztuczne futro i wszyłam je tam, gdzie normalnie byłyby koraliki.

To wręcz niesamowite, że ten kawałek tkaniny przeleżał u mnie ponad 20 lat, odkładany z pudła do pudła. Zawsze żal mi było pozbywać się tych futerek (mam ich więcej) i proszę, natura zbieracza wiedziała co robi ;)

Nie znam producenta, ale towar miał pierwsza klasa, nic nie wyblakło, nie wyliniało, nie uległo biodegradacji.

Mam pomyślne prognozy na dalsze lata dla zimorodka. 

Skrawki futerek powędrowały również na ptasią twarz. Reszta to kryształki i koraliki - głównie Preciosa.

Drugim nieoczywistym akcentem, w każdym razie jak na mnie, jest skrzydło 3D. Pierwszym i  jednocześnie ostatnim razem, gdy szyłam w ten sposób, powstała biedronka.

Skrzydełko można delikatnie odgiąć, chociaż nie ma to żadnego celu, ptak nie poleci. Na potrzeby demonstracji, podłożyłam pod skrzydło kryształek.

Niemniej jest to osobny element, podszyty skórą, obszyty koralikami itp.

W łapkach zimorodek trzyma kulkę śniegu. To oczywiście tylko kryształek obszyty koralikami, ale robi za zamarzniętą wodę i nieźle mu to wychodzi ;)

Tył wykończyłam niebieskim Ultrasuede i zamontowałam zapięcie. Czy wiecie może, gdzie można kupić dobrej jakości bazy do broszek w różnych rozmiarach? Ostatnio nie mogę znaleźć nic godnego uwagi. 

Broszka jest duża, chociaż to zawsze zależy od perspektywy i indywidualnych preferencji. W najszerszych miejscach (nie licząc dzioba) ma 10,9 cm na 4,6 cm i waży 17,73 g. Szerokość głowy z dziobem to 7 cm.

Jeszcze jej nie nosiłam, chociaż mam szczery zamiar, ale przymierzałam do kilku rzeczy i bardzo mi się podoba. Przez swoje gabaryty nie sprawdzi się na zwiewnych bluzeczkach, ale na grubym swetrze, czy płaszczu już tak.

Poniżej na wiskozowym żakiecie. 

I z torebką w podobnym kolorze ;) Dobrze, że się jej nie pozbyłam.

Na koniec na mnie, tak na szybko i mało naturalnie, bo na co dzień nie paraduję po domu w szalu. Niestety jestem kiepska w selfiki, bo albo mi broszkę ucinało, albo miałam zamknięte oczy ;) Tu brocha za bardzo wyszła na pierwszy plan i wydaje się wielgachna, ale grunt, że pasuje i da się nosić :)

***

Zdaję sobie sprawę z tego, że w albumie konkursowym są 124 inne prace, z który gros jest bardziej pomysłowa i oryginalna od mojej, sama trzymam kciuki za kilka z nich, ale jeśli macie ochotę, to oddajcie głos na moją broszkę KLIK. Łapki w górę, serduszka, uśmieszki i komentarze - wszystko mile widziane. 

Słowem zakończenia, lubię gdy moja biżuteria nadaje się do noszenia, a nie tylko oglądania w gablocie, ale łapię się na tym, że lubię jej dotykać - obracać w palcach, głaskać, pocierać. No więc ta broszka to raj dla froterysty! Jest miękka i puchata, a koraliki przyjemnie suną pod palcami. Konstrukcja jest wzmocniona, więc nic się nie wygnie. Z czasem broszka nada się też do wąchania, bo często używam perfum ;) Niestety jestem z tych, co doświadczają świata węchem, ale to na inną opowieść.

Pozdrawiam serdecznie. Chciałam napisać, że zimowo, ale co to za zima ;)