Green Power.

Ten sznur na pierwszy rzut oka wygląda niepozornie, ale ma wiele ukrytych mocy. Gdy tak sobie niewinnie leży, trudno mu wyindywidualizować się z rozentuzjazmowanego tłumu, lecz gdy tylko włączyć odrobinę wyobraźni, zamienia się w nietuzinkowy element biżuteryjny. Specjalnie nie przypisuję mu oczywistej wręcz funkcji naszyjnika, bo można go nosić jako bransoletkę, krótką kolię, a nawet pasek. Kolor też może wprowadzić was w błąd, bowiem w słońcu koraliki mienią się niczym las tropikalny po deszczu. Jest elastyczny jak liana i bardzo mięciutki, z premedytacją szydełkowałam go luźno by nadać mu jeszcze więcej plastyczności i odrobiny surowości. Oczywiście mój aparat nie docenił jego urody, dlatego musicie uwierzyć mi na słowo, że to wcale nie jest zwykły naszyjnik :)

Wykonałam go metodą szydełkowo koralikową z 6 koralików w rzędzie, a użyłam do tego Toho 11o w różnych odcieniach zieleni gdzieniegdzie przeplatając srebrnymi galvanikami. Końcówki i zapięcie w kolorze miedzi.

Sznur nie jest klasycznym lariatem bo ma zaledwie 91 cm, co raczej czyni go naszyjnikiem typu "opera", zaś po złożeniu na dwoje - "princeską". O długościach naszyjników można poczytać tu --> KLIK.

Najbardziej przypadło mi do gustu wiązanie na nim przeróżnych supełków, co nie tylko pozwala na dowolną manipulację długością, ale dodaje mu zadziornego charakteru. Jak wiązać tego typu sznur można podejrzeć TU.

To co najbardziej mi odpowiada w tej konkretnej acz nietypowej długości, to możliwość noszenia jako bransoletka po pięciokrotnym zamotaniu. Zapewne innym wystarczy czterokrotne owinięcie wokół nadgarstka.

Mój aparat ostatnimi czasy robi mi brzydkie psikusy, dlatego pomimo iż mam mnóstwo nowej biżuterii, to nie mogę jej pokazać. Poziom frustracji sięga już u mnie zenitu, czekam na dzień, w którym mu się poprawi humor, bo od czasu do czasu coś tam daje się z niego wycisnąć. Zakupu nowej camery oscury mój budżet nie zakłada, dlatego rzućcie jakiś wirtualny czar:)

Pozdrawiam ciepło:)