Nietypowy post lalkowy

Jak nietrudno zauważyć, posty szydełkowe to rzadkość na moim blogu. Głównie dziergam z koralików, zaś włóczki to rzecz poboczna, a maskotki to sprawa wyjątkowo nietypowa. Musicie wiedzieć, choć zapewne gdzieś już o tym wspominałam, że dzianina towarzyszy mi od tak dawna, że nie pamiętam swojej pierwszej robótki. Dziergałam dawniej namiętnie, do czasu aż przyszło opamiętanie w tym szaleństwie, bo ile można mieć własnoręcznie wykonanych serwet, swetrów, czapek, szalików etc. Na szczęście zmienia się moda, trendy, a i włóczki są dziś innej jakości, więc od czasu do czasu załącza mi się tryb szalonej dziewiarki, robię nalot na pasmanterię i przepadam.

Maskotki, to kompletnie losowa sprawa, a piszę to gwoli wyjaśnienia dla nieobdarowanych, bo fizyczną niemożliwością jest wykonać taką zabawkę dla absolutnie każdego maluszka moich znajomych i rodziny. W tej kwestii akurat panuje baby bum, a ja jestem jedna, więc robię jak mam wenę, ewentualnie czas, a stworek trafia do tego malca, który akurat przyszedł na świat. Oczywiście sprawdzam najpierw, czy rodzice gustują w takich zabawkach, to jednak ważna rzecz. Siłą rzeczy nie każdy dostaje hendmejda i nie ma to nic wspólnego z brakiem sympatii, bo uwielbiam wszystkie dzieci. 

To moja pierwsza lalka. Robiłam misia, hipopotama, a nawet kotka, ale "ludzia" jeszcze nie miałam okazji. 

Ma więc kilka niedoskonałości, które nie umniejszają jej wartkości jako lalki, ale wiem, że ponownie zrobiłabym kilka rzeczy inaczej.

Przy jej wykonaniu nie korzystałam z żadnego tutorialu, jest to projekt autorski. Jedyną podpowiedzią był sposób wykonania rumieńców, zaczerpnięty z forum robótkowego. 

Zapewne ciekawi Was wygląd lali, bo nie jest on przypadkowy, chociaż nie jest też do końca taki, jak planowałam. Lalka miała być ruda, zielonooka i nosić mundur. Tak, mundur. 

Rodzice nowej właścicielki lali są wielkimi pasjonatami czołgów, wojennych klimatów itp. Postanowiłam więc zainspirować się postacią Lidki telegrafistki z "Czterech Pancernych".

"Zainspirować się" to słowo klucz, bo podobieństwo do pierwowzoru jest mgliste, co po części wynika z moich niewystarczających umiejętności i w pewnym stopniu z braku odpowiednich materiałów. Zrobiłam, jak umiałam ;)

Zamiast realistycznego munduru, zrobiłam sweterek i spódniczkę w barwach zbliżonych do oryginału.

Są i kamasze, nawet z podeszwą :)

A teraz uwaga, będzie lalkowa nieprzyzwoitość, wydziergałam jej też majtki.

Przecież nie będzie świecić gołym tyłkiem, poza tym w czołgach są przeciągi ;)

A teraz kilka szczegółów, głównie dla mnie ku pamięci, oraz dla mamy, która będzie dbała o lalę, by służyła jak najdłużej.

Lalka ma 34 cm wysokości. Do jej wykonania użyłam:

Body - włóczka akrylowa Bonbon Ince blady róż 98320

Włosy - Alize Cotton Gold Plus 234 rudy (100% bawełny)

"Mundur" - akrylowa włóczka Montana Rozetti kol. c. khaki 17

Buty - włóczka Yarn Art CITY czarna 217 (mikro akryl)

Majtki - bawełniany kordonek

Oczy - plastik

Wypełnienie - poliestrowa watolina od Rayhera

Czas wykonania - tydzień, po kilka godzin dziennie.

Lalkę można prać, ale może stracić fason, nie wiem też, czy włóczki nie farbują.

***

Na koniec pamiątkowe zdjęcie z misiem mojego męża.

Nowa właścicielka jest jeszcze za mała, by wykazywać większe zainteresowanie taką zabawką, jednak uznałam, że będzie to miła towarzyszka na dalsze lata i pamiątka od cioci, a przyznać muszę, że dawno nie widziałam tak ładnego i grzecznego dziecka. Oczywiście nie mając zgody rodziców, nie potwierdzę tego zdjęciem, musicie mi uwierzyć na słowo.

Do następnego "nietypowego", a w międzyczasie pewnie pokażę jakieś koraliki ;)