Blue Whisper, kolczyki z rivoli

Do kryształków rivoli podchodziłam jak pies do jeża. To źle oplotłam, to mi coś pękło (w sensie koralik), a na koniec uznałam, że nic oryginalnego nie da się już z nich zrobić i odłożyłam je na bok. Aż coś mi podszepnęło, że może by tak kolczyki, w końcu tak rzadko je robię, że kto wie? 

Mój pomysł na rivoli to haft koralikowy i mnóstwo szalonych frędzelków. Podobny efekt gałązek lub jak ktoś woli rafy koralowej, wykorzystałam kiedyś w jednej z moich broszek (klik), ale dopiero te przepiękne kolczyki od Tipiki (klik) sprawiły, że mój projekt nabrał kształtów. Mam nadzieję, że nie przekroczyłam dozwolonych granic inspiracji:)

Te spore (16 mm) szklane rivoli to produkt czeski, który moim zdaniem w niczym nie ustępuje Swarovskiemu, a jest nieporównywalnie tańszy. Moje mają śliczny szafirowy kolor.

By podkreślić barwę kryształków, wybrałam minimalną ilość kolorów, żeby jednak nie wiało nudą wplotłam gdzieniegdzie Fire Polish 3 mm w identycznej tonacji.

Użyte kolory i koraliki to; Toho 11o Metallic Iris Brown, Antique Bronze, Metallic Nebula, Inside-Color Rainbow Lt Yellow - Capri Lined oraz Toho 15o Inside Color Capri Blue Lined.

Całość zawiesiłam na prostych złotych, niczym nie wyróżniających się biglach. Zależało mi na tym by nic nie odwracało uwagi od i tak już rzucających się w oczy kryształków.

Tył podszyłam brązową ekoskórką, a całość ma 5 cm długości wraz z biglem oraz 3,8 cm szerokości i na uchu prezentuje się tak:

Całość jest zadziwiająco lekka. Również szycie tych kolczyków nie należało do najcięższych zadań, chociaż oba robiłam jednocześnie (synchronicznie na dwie igły:)) by wyszły jak najbardziej równe (i prawie się udało:)). Prawdę mówiąc przekonałam się również do rivoli i nawet dokupiłam kilka w innych kolorach:)

Muszę tylko nauczyć się robić im porządne zdjęcia, bo tyle iskierek na raz z lekka dezorientowało mój aparat:)

Mam nadzieję, że ta mała przerwa od broszek przypadła wam do gustu.

Dziękuję wam również za wszystkie wyrazy sympatii, te w komentarzach, mailach oraz na zaprzyjaźnionych blogach. Bardzo się cieszę, że coraz liczniej do mnie zaglądacie, mam nadzieje, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Ups, zapomniałbym o moim ślubnym, otóż mój mąż robił za podpórkę dla manekina podczas robienia zdjęć dlatego zdjęcia wyszły takie niewzruszone:) Dziękuję moja podporo ;*