Winter leaves, szal

Przyznać muszę, że niespecjalnie mam na cokolwiek czas. Pewnie jak większość z was, ale jakoś mocno mnie to denerwuje, niestety nie na wszystko mam wpływ. Na długość doby na przykład, ale uparłam się, żeby skończyć ten szal. Nie żebym nie miała szali, wręcz przeciwnie, mam ich mnóstwo, ale własnoręcznie wydzierganego jeszcze nie. Trudno w to uwierzyć, ale tak było.

Zamarzył mi się ażurowy szal, żeby było ciekawiej, miało to miejsce głębokim latem. Zobaczyłam miętową włóczkę i uznałam, że będzie super wyglądała w ażurach narzuconych na ramiona. Letnia suknia, zachód słońca, chłodny wietrzyk, ale niegroźny, bo mam szal ;)

Jak pomyślałam, tak zrobiłam i pół roku później mam się czym otulać. Niestety gdzieś mi w międzyczasie uciekło lato. Jednego nie przemyślałam, no może z pięć rzeczy, że to mój pierwszy ażur i mogą być małe komplikacje. 

Pierwsze podejście sprułam, bo wzór mi nie odpowiadał. Drugie również, bo tym razem zrobiłam błąd i całość się "rozjechała". Koniec końców jest, chociaż z kilkoma błędami, ciut za szeroki i nie tak długi jak powinien, bo zabrakło mi włóczki (poszła w szerokość).

Mimo swoich niedociągnięć, szal bardzo mi się podoba. Jak na pierwszy twór w tym stylu jest dość udany. Z całą pewnością zrobiłabym go nieco węższym i może w innym kolorze, ale poza tym jest ok i będę go nosić. Ba! Już go noszę.

Jest niesamowicie ciepły! Można się nim omotać, zamotać i opatulić. Moje zadowolenie chyba jest dostatecznie widoczne, chociaż cieszę też dlatego, że mam w kadrze "miszcza" drugiego planu. ;) Uciekający pan mąż we własnej osobie. 

Ale do meritum, sam wzór, autorstwa Colleen Archbold, nie jest jakoś bardzo skomplikowany, jeśli już wcześniej robiłyście ażury. Ja nie robiłam, więc musiałam przejść szybki kurs internetowy. Na szczęście wszystko można znaleźć i nauczyć się za darmo. Jak już ogarnęłam temat, robota szła mi niemal bez zaglądania w kartkę.

Te liście są naprawdę piękne. Myślę, że jeszcze piękniej by się prezentowały, gdybym wybrała delikatniejszą włóczkę. Ta, choć mięciutka, bardzo się wyciąga. Zauważyłam to podczas blokowania, szal przykrył prawie całe łóżko, a nie zapowiadał się na takiego wielkoluda. Po wyschnięciu niestety odrobinę stracił formę, więc dokonałam profanacji i wyprasowałam go na lewej stronie.

Ponoć tak się nie robi, ale u mnie zdało egzamin, grunt to nie robić tego za gorącym żelazkiem ;) 

Jestem też dość zaskoczona tym, jak dobrze poczułam się w takim kolorze, człowiek się starzeje najwidoczniej. Dawniej nawet bym nie spojrzała na taką pastelozę. Problem w tym, że muszę sobie teraz kupić nowy płaszcz, bo szal niekoniecznie mi pasuje do starego ;)

SZCZEGÓŁY

włóczka: Nako Moher Special nr 515 - 3 motki (10% moher, 10% wełna, 80% akryl)

druty: nr 3,5

wzór: "Winter Leaves" Colleen Archbold, dostępny za darmo na ravelry --> klik

wymiary: 200 cm x 100 cm.

uwagi: włóczka się rozwleka, co trzeba wziąć pod uwagę planując konkretne wymiary docelowe robótki. Oprócz tego, podczas dziergania wszędzie znajdowałam moherowe kłaczki, za to niewiele z nich się ostało w szalu.

Pozdrawiam listopadowo!